Strand, stad en de echte Australische Outback!

Eigenlijk had ik het schrijven van de verslagen al op gegeven, maar omdat er zo veel mensen naar vragen zal ik het proberen een beetje op te pakken. Het komt er gewoon niet echt van en hoe langer je wacht, hoe meer dingen je mee maakt en dan denk je: "dit krijg ik nooit in een verslag!". Nou, ik zal een poging wagen.

Mijn laatste verslag was in November nèt voordat ik een mini vakantie had naar Thailand en Maleisië. Het was echt een leuk reisje, veel zon, zee en strand en even een andere cultuur dan Australië. Maar deze reis gaat vooral om Australië dus ik ga niet te veel in op deze reis.

Toen ik weer in Australië was ik weer terug waar ik ooit begon: Sydney. Alleen nu was het vanwege de maand December een stuk drukker. Gelukkig was ik niet heel lang in Sydney, want ik had op internet een boerderij gevonden waar ik voor een paar weken vrijwillerswerk kon doen.
Ik zal eerst even vertellen over het tweede jaar visum: de visum waar ik mee in Australië kwam geeft je toegang in Australië voor 1 jaar en je mag ook werk hebben. Dit visum kan je maar 1 keer in je leven aanvragen, maar je kan je visum met 1 jaar verlengen door 88 dagen op een boerderij of verschillende boerderijen te werken. De "farmers" schrijven een formulier voor je af en als je je 88 dagen hebt kan je het online aanvragen.
De tijd begon voor mij te tikken! Ik had maar een paar weekjes uit Gatton en ik had maar tot Maart voor mijn 88 dagen. Omdat het niet altijd makkelijk is om iets te vinden deed ik maar vrijwillerswerk totdat ik iets betaald kon vinden.
De boerderij was ergens in de Blue Mountains omgeving. Ik heb er uiteindelijk maar 2 weken gewerkt, maar wel 2 fantastische weken. Er waren 8 andere backpackers en de sfeer daar was erg goed en het werk was ook best makkelijk. Ik heb daar ook kerst gevierd en het was qua weer echt een Nederlandse kerst. Het was koud en regenachtig. Op de middag voor kerstavond waren ook 2 geitjes geboren, super leuk!

Oud en nieuw heb ik in Melbourne gevierd. En de dag erna kon ik gaan werken in Echuca. Ik had dit werk gevonden via Johan de Fransman waar ik al een tijdje mee heb rondgereisd. Het was geen geweldig werk, maar de dagen werden afgeschreven. Het werk was onkruid wieden. Niet onkruid wieden in de tuin maar op hele grote velden met tomaten planten. Hele grote velden. Dit met ongeveer 40 mensen en dan 1 of 2 man per rij en wat haatte ik dit werk! Al helemaal toen het warmer begon te worden. Bij 36 graden was het warm genoeg zodat we mochten stoppen! Dit deed ik voor een maand en daarna nog wat andere baantjes: schoonmaken op een boerderij en druiven plukken.

Uiteindelijk was het eind Februari en realiseerde ik me dat ik de 88 dagen niet zou halen vanwege regendagen en vrije dagen. Ik kon natuurlijk naar huis gaan in Maart, maar ik kon het natuurlijk ook proberen. Dus via de site van de Australische regering deed ik mijn online aanvraag. Je kan heel makkelijk meer dagen intypen dan je deed, mits je niet word gecheckt. In de meeste gevallen krijg je na een paar dagen een e-mail met je visum.
Ik kreeg na een paar dagen een e-mail met "request more information" dus ik werd gecheckt. Dus ik dacht: ik ben de lul! Er waren formulieren die ik moest invullen en ze wilde mijn banktransacties. Ik was nu op een speciaal "wacht visum" die zou gelden totdat ze een beslissing hadden genomen. Dus ik kon blijven en werken ookal was mijn eerste jaar visum bijna verlopen (volg je het nog?) maargoed ik moest natuurlijk heel goed opletten over hoe ik de formulieren invulde. Het moest natuurlijk wel kloppen allemaal en uiteindelijk wachten.

Net daarvoor had ik wel een baantje gekregen in een chocolade winkeltje in Echuca. Ik kon daar werken tot na Pasen, omdat ze alleen iemand extra konden gebruiken met de paasdrukte. Ik was echt blij dat ik weer met chocolade kon werken en ze werkte veel met de hand dus dat was heel leuk. De collega's die ik had waren ook heel leuk. Ik kon alleen maar hopen dat de regering er lang genoeg over deed om te beslissen over mijn visum. Naast het werk in de chocolaterie werkte ik ook bijna iedere dag in het hostel waar ik bleef met schoonmaken en bedden opmaken. Ik hoefde daardoor geen huur te betalen en dat scheelde een hoop!
Ondertussen iedere dag je e-mail checken of je de verlossende e-mail hebt. En als het 5 uur is denk je: weer een dag voorbij en iedere vrijdag om 5 uur: weer een week zonder antwoord. Mensen om je heen blijven erna vragen en andere backpackers om je heen krijgen wél hun visum na een paar dagen kregen. Het was verschrikkelijk om niet te weten waar je aan toe bent.
Ik was wel blij dat ik de Echuca Chocolate Company heb verlaten op de dag waarvan we dat hadden afgesproken en niet eerder. Die vrijdag keek ik om 5 uur voor mijn e-mail: weer een week zonder nieuws. We gingen die avond uit en voordat we naar de andere bar gingen stopte we nog even voor een drankje in het hostel. Ik met mijn aangeschoten hoofd kijk m'n e-mail en ik zie een e-mail van de regering. Er stond "your visa request is granted" ik was niet helder genoeg om dat te vertalen dus ik liet het een Engels meisje lezen. Ondertussen waren alle ogen op mij gericht. Ik woonde al bijna 3 maanden met deze groep en ze waren natuurlijk allemaal benieuwd. "It says you got your Visa" je wilt niet weten hoe blij ik was en mensen die me goed kennen weten dat ik heel goed ben in "huilen van blijdschap" nou dat deed ik!

Omdat ik wist dat ik nog tijd genoeg had in Australië besloot ik Echuca te verlaten na bijna 5 maanden (dit was begin Mei). Ik had een georganiseerde backpackerstour geboekt van Melbourne naar Alice Springs. Dit is een ideale manier van rondreizen. Je betaald 1 bedrag en het vervoer en bijna alle maaltijden zijn inbegrepen en je ontmoet andere backpackers.
De groep was niet te groot we waren met z'n 14en in een soort minibus. Echt leuk en gezellig! Vanuit Melbourne hebben we de Great Ocean Road gedaan. Dat is een weg van ongeveer 300 kilometer langs de zee natuurlijk! Hier waren echt hele mooie look-outs, veel rotsen in de Ocean en je hoord de golven er tegenaan kletsen.
Daarna hebben we een mooi park bezocht the Grampians en doorgereden naar Adelaide. We hadden niet veel tijd te spenderen in Adelaide, want de volgende dag hadden we een tour door the Adelaide Hills dat is een wijnregio. We gingen bij verschillende plantages kijken en we hebben veel wijn geproefd!
De volgende dag vertrokken we al weer vroeg naar een ander park Flinders Ranges. Vanaf deze nacht sliepen we niet meer in hostels maar in "swags". Dat is een soort oprolbaar matras met een watervaste hoes eromheen en dan lekker buiten slapen onder de sterren!
De dag erna hadden we een lange rit door de Outback. Het is gewoon een lange rechte weg en je ziet bijna niks om je heen dan rood zand. Als een auto je tegemoed rijd dan zwaai je. Dat is een soort outback "gewoonte".
We kwamen aan in Coober Pedy een dorpje wat bekend staat om de opal edelstenen. We kregen een rondleiding in een mijn en ze lieten zien hoe mensen in Coober Pedy leven, onder de grond. Uiteindelijk sliepen wij ook net als de echte "locals" onder de grond.
We waren de dag erna weer vroeg uit de veren want de hadden een lange trip tegemoet naar Uluru (Ayers Rock) en we wilde de zonsondergang niet missen! Ik had echt respect voor de tourguide/chauffeur voor dat hij zo veel kilometers reed per dag. Hij vond het wel gezellig dat ik langs hem zat om hem "wakker" te houden.
Laat in de middag kwamen we aan bij Uluru. Net voor zonsondergang. Stoeltje erbij, koud drankje erbij en goed gezelschap het was perfect. Ik dacht dat ik teleurgesteld zal zijn bij het zien van Uluru, maar nee het was magisch. Je hebt vast foto's gezien, maar dat is niets vergeleken wat het in het echt is.
De volgende vroege ochtend waren we er weer optijd voor de zonsopgang en dat was ook echt ongelooflijk mooi! Ayers Rock veranderd van kleur gedurende dag heel appart.
We hebben ook nog een wandeling gehad bij een andere rotsformatie de Olgas. Dit was ook heel mooi!
Na een paar daagjes rond Uluru geweest te zijn gingen we weer verder naar Kings Canyon. Tijdens de rit ernaartoe hadden we flinke regenbuien en onweer! Dit is opzich ook wel een ervaring, want het regend bijna nooit daar. Die nacht waren we wel blij dat we in een soort permanente tenten konden slapen inplaats van de swags, want er bleven maar buien komen die nacht!
Ik dacht echt dat we niet naar Kings Canyon zouden gaan omdat het te nat was, maar in de morgen was het al weer klaarhelder en laat in de ochtend al bijna droog. Kings Canyon was voor mij absoluut een hoogtepunt! Ik was erg onder de indruk! Soms moet je uitkijken dat je niet te dicht bij de rand komt. Er zijn mensen omgekomen daar. Mijn tourguide zag het zelf ooit gebeuren en zelfs vorige week nog is er een backpacker verongelukt. Maar we hebben de trek allemaal overleefd en waren we onderweg naar Alice Springs.
Alice Springs ligt ongeveer in het midden van Australië. Het is meer een groter dorp dan een stad. De avond dat we aankwamen hadden we met z'n allen nog een afscheids dinner en daarna nog gefeest.
De volgende dag was het afscheid nemen. Ik was letterlijk de enige die in Alice Springs bleef en de rest vertrok ergens anders heen (de meeste hadden een toeristenvisum dus die hadden minder tijd).

Ik was van plan om een poosje te blijven in Alice Springs. Niet omdat er zo veel te doen was, maar ik wilde weer werk gaan zoeken. Ik had gehoord dat er veel werk was en het toeristenseizoen begon bijna. Ik had een gezellig hostel gevonden en ik had zelfs een fiets gekocht. Nu had ik nog werk nodig. Na een week had ik nog steeds geen werk. Het zou opzich niet moeilijk moeten zijn met mijn cv. Ik weet niet wat het was, maar ik dacht dat ik gewoon niet het soort persoon was voor dit plaatsje. De meeste backpackers die werk hadden waren van die hippie-achtige mensen vol met tattoo's en piercings en ja, zo ben ik nou eenmaal niet. Dus fiets weer verkocht en een 22 uren bustrip geboekt naar Darwin. Dan daar maar proberen!

Darwin was een grote stad dan ik dacht en druk en duur. Het was vol met Engelse feestende backpackers en ik vond het echt helemaal niet leuk in Darwin. Maar ik wilde toch heel graag werk hebben dus bleef ik het maar proberen.
De komende maandag zou een feestdag zijn (verjaardag Koningin) dus vanwege het lange weekend zou het nog drukker zijn in Darwin. Dus had ik besloten een 3-daags tourtje te doen in Litchfield en Kakadu National Park. Hetzelfde idee als de andere tour dat ik deed.

Het was weer een gezellige groep, maar deze keer meer gemixte leeftijden. Niks mis mee hoor! De tourguide was een Kiwi (Nieuw-Zeelander) en had heel veel te vertellen met zijn grappige Kiwi accent.
We begonnen in Litchfield daar hebben we verschillende waterpoelen en watervallen bezocht en lekker gezwommen daar. Het was echt een paradijsje. Net als zwemmen bij Center Parcs, maar dan beter en écht!
De dag erna gingen we naar Kakadu. Deze dag hebben we veel over de geschiedenis van Aboriginals geleerd. We hebben rotstekeningen gezien die misschien wel duizende jaren oud zijn. In de middag gingen we zelfs naar een Aboriginal gemeenschap en leerden ze ons meer over geschiedenis en tradities. In het begin was het een beetje vreemd, want het is een soort traditie voor iedereen die op hun "land" komt, verwelkomt moet worden met een aboriginal die water over het hoofd spuugt. Heel vreemd! Maar gelukkig gebruikte ze schoon water. Ze zij zelf toen ze klein was dat het veel viezer was. Dit doen ze om een soort van slechte "spirits" van je af te houden. Opzich wel interessant allemaal, maar dat was best vreemd.
De volgende ochtend hadden we een lange rit naar de "Jim Jim Falls". De dag ervoor wisten we nog niet zeker of we erheen konden want schijnbaar hingen er krokodillen rond daar en was het gesloten voor een paar weken, maar die avond was bekend dat het open zou zijn de volgende ochtend.
Het was een lange wandeling door en over rotsen, maar het was het waard hoor! Ik en een andere jongen waren de enige die in het koude water naar de waterval zwommen dus het was net alsof je een heel groot zwembad voor jezelf hebt. Het was even zwemmen, maar het is wel kicken als je onder zo'n hoge waterval staat!

Weer terug in Darwin probeerde ik weer werk te zoeken. Het was de maandag van de feestdag dus op internet maar kijken en blijven reageren op advertenties. Ik zag een advertentie dat ze ergens een "camp cook" zochten. Gave outback ervaring, goed betaald, gratis accomodatie en eten. Net als alle advertenties gewoon reageren, cv erbij, maar je verwacht niet echt een antwoord.
Nog geen uur later kreeg ik een telefoontje van de dame die het werk deed, maar vanwege zwangerschap vervanging zocht. Het was maar een kort gesprek ze zei dat haar man (de baas) me zou terug bellen. Nou dat had ik niet verwacht!
De volgende ochtend kreeg ik twee telefoontjes. 1 van een cafeetje in Alice Springs (te laat!) en de andere van een café in Darwin. Ze zochten eigenlijk naar een café-allrounder, maar hij zag mijn cv en hij kon wel een ervaren patissier gebruiken voor gebak, taarten en macarons. Best interessante baan voor mij dan. Ik zou die middag nog een sollicitatiegesprek hebben, maar hij belde 10 minuten van te voren of het de volgende dag kon. Fijn.
Die avond belde die andere man. Het was niet echt een telefoon interview, maar hij vertelde mij wat de baan inhoude, uren, loon, enz. En of ik Donderdag in Katherine kon zijn (4 uur zuid van Darwin). De baan klonk voor mij eigenlijk best wel goed en als een groot avontuur!
Ik had de volgende dag toch mijn sollicitatiegesprek bij de cafe, maar het was best wel sjiek daar allemaal en ik vond dat de man echt een rare houding had tegenover mij en hij zag er na uit dat hij echt geen tijd wilde nemen voor het gesprek. Ik zag mezelf daar echt niet werken. Na het gesprek ben ik meteen naar de camping shop gegaan. Ik had namelijk mijn eigen swag nodig voor mijn nieuwe baan in de outback. In de avond belde de man van het cafe dat ik volgende week kon beginnen, maar helaas voor hem ik had voor een baantje in de outback gekozen inplaats van de stad.

Op de donderdagochtend werd ik opgehaald in Karherine en daarna hadden we nog een rit van 4 uur in de Australische "bush". Het gebied heet "the Arnhem Land" en is een gebied van Aboriginals. Tijdens de rit kwamen we langs 2 dorpjes. Het zijn niet echt dorpjes, maar Aboriginal gemeenschappen. In dit gebied is het absoluut verboden om Alcohol bij je te hebben. Voor de rest was het een lange zandweg.
Wat mijn nieuwe baan hier inhoud: in dit gebied zijn veel Buffalo's. Die worden hier gevangen door een bedrijf en dan verkocht aan Vietnam en China. Het is een groepje mannen die voor dit bedrijf werken (rond de 12) en de meeste zijn Aboriginal. Meestal zetten we een kamp op ergens in the bush en vanaf daar vangen ze de Buffalo's.
Mijn taak is om te zorgen dat ze 3 maaltijden per dag hebben en het kamp schoon houden. Koken doe ik op een kampvuur en voor het bakken van muffins, cakes, scones, enz. gebruik ik een stoofpan en de hete kolen. Tussen de maaltijden door ga ik vaak wandelen, bakken, hout zoeken en nu hebben de mannen me ook geleerd om te vissen.
Buffalo's zijn gevaarlijk, heel gevaarlijk. Ze zijn hier wild en kunnen heel agressief zijn. En ze lopen hier overal rond. Als je ziet hoe groot hun hoornen zijn wil je echt geen conflict met ze. Ik heb 1 keer gehad dat ik in de ochted aan het hardlopen was en van een grote afstand zag ik er een staan met z'n schouders breed kijkend naar mij klaar voor de aanval. Toen ik stopte met hardlopen en de andere kant opliep liet hij me verder met rust, maar je hart klopt dat wel echt in je keel! Er was ook 1 keer dat ik langs de rivier liep om te gaan vissen, ik liep dat stuk altijd dus best zelfverzekerd liep ik erheen. Ineens klom er een grote Buffalo uit een kuil en hij was iets van 4 meter van me af en keek me recht aan. Ik denk dat ik in de dichtstbijzijnde boom sprong inplaats van klom! Gelukkig liet hij me verder met rust en na 15 minuten was hij weg, maar het is echt eng hoor! Soms hoor je ook het gehuil van Dingo's om je heen. Soms als ik in de ochtend de enige ben die op is om het vuur aan te steken en ontbijt te maken hoor ik de Dingo's om me heen en dat is soms wel een beetje griezelig!
Soms ga ik met de mannen mee naar het werk. Gewoon voor de fun, want dat is het ook! Ze doen Buffalo's vangen op 2 manieren: "yard catching" en "arm catching". Met "yard catching" bouwen ze een soort V op en met 2 helicopters drijven ze een groep Buffalo's in de V en 3 kleine auto's duwen ze dan aan het begin van de V waar een soort van kooi is opgebouwd.
Ik ga dan langs iemand in de auto zitten en het gaat hard! Echt super gaaf is dat! Als ze de Buffalo's in de truck laden moet dan 1 voor 1 met een auto in de kooi. En dan zie je hoe agressief en gevaarlijk ze zijn. Soms prikken ze met hun hoorn een lekke band.
Met "arm catching" hebben ze maar 2 auto's nodig en 1 heeft een speciaal soort arm aan de zijkant en dan vangen ze de Buffalo's 1 voor 1 en gaan ze meteen in de truck. Dit is handiger als ze veel stieren nodig hebben. De auto's en de trucks zijn echt super oud, maar doen het nog prima. Meestal als ik met de mannen meega wordt ik weer afgezet bij het kamp met de helicopter, omdat het soms 45 min rijden is en met de helicopter maar 15 minuten en dan kan ik het eten klaarmaken. Geen probleem hoor!
Kortom: dit baantje is een groot avontuur! Ik leer ontzettend veel nieuwe dingen en heel veel van de Aboriginal cultuur. Omdat je hier een beetje primitief leeft waardeer je wel een hoop andere dingen. En ja: geen mobiel netwerk hier, dus ook geen internet en facebook enzo. Je raakt eraan gewend. Helaas kon ik ons mam ook niet bellen op haar verjaardag, maar als het goed is heeft ze een hele mooie bos bloemen gekregen die ik had besteld voordat ik hierheen ging. Alsnog gefeliciteerd mam!

Ik heb tijdens dit week ook nog 2,5 week vrij gehad, omdat mijn baas zijn vrouw een baby kreeg. En die woont helemaal in Darwin dus ja. Dus had ik maar besloten om op vakantie te gaan. Cambodja! Ik had wel zin in wat anders dan Australië. Ik heb echt mooie dingen gezien daar inclusief de Tempels van Angkor Wat. Aan de kust geweest, rivier, berg, stad dus lekker variërend! Wat me opviel is dat ze daar ook Buffalo's hebben, maar die waren niet agressief! Je zag zelfs mensen naast de Buffalo's lopen. Ze gebruiken ze daar om op de rijstvelden te werken, maar daar hebben ze de Buffalo's vanaf dat ze jong zijn dus ze zijn aan mensen gewend. Maar toch grappig om dat verschil te zien.

Na mijn vakantie was ik ook wel weer blij om terug naar mijn werk te gaan. Dit werk blijf ik doen tot ongeveer Oktober. Dan wordt het hier warmer (alsof het nog niet warm genoeg is!) en dan kunnen de Buffalo's dood gaan als je ze te veel opjaagt. Bovendien begint dan later ook het regenseizoen en dan zou je hier vast zitten door de overlopende rivieren.

Kortom: bijna een jaar vol avonturen! Ik ben zo gewend aan de Australische cultuur en m'n Engels is bijna vloeiend. Ofja het is meer Australisch dan Engels.
Ik mis thuis wel hoor! Er zijn veel mensen die ik echt heel erg mis. Het doet me heel goed dat ik van m'n ouders en Linda hoor dat veel mensen vragen hoe het met me gaat. En de verschillende berichtjes die ik krijg waardeer ik ook heel erg!
De tijd vliegt echt voorbij en ik geniet van iedere minuut. Hoewel mijn plan vaak veranderd, ben ik van plan even naar huis te komen eind Maart voor papa's verjaardag op 1 april en om mijn eigen verjaardag de dag erna thuis te vieren. Daarna wil ik weer gaan rondreizen met het geld dat ik hier in Australië heb verdiend. Hoe lang ik ga rondreizen en waarheen hangt af van hoeveel geld ik over heb. Ik heb nu de kans om die dingen te doen dus ik neem het ervan!

Bedankt voor alle liefde en steun lieve mensen en bedankt voor het lezen!

Dikke kus!