De laatste weken in Australië!

Hallo allemaal!

Eindelijk is er weer een verslagje! Het duurde gelukkig deze keer niet zo lang als de laatste keer. Dit is alweer mijn laatste verslag vanuit Australië!

Na een paar weken werken in de outback in oktober was ik weer terug in Darwin. Mijn baas zei dat we een week vrij zouden hebben, maar hij wist het niet zeker anders zou er in December weer werk zijn.
Ik had eigenlijk niet veel zin om te wachten iedere keer en ik was die onzekerheid over vele dingen van mijn baas wel zat. Ik had een busrit van 30 minuten genomen om hem vriendelijk te vertellen dat ik wilde ophouden met dit werk. Hij vond het wel jammer en kon me helaas toch geen zekerheid geven over werk dus het was wel beter zo.

Heel even was ik een beetje zenuwachtig: wat nou als ik niks kan vinden? Ik had contact gezocht met het horeca uitzend bureau waar ik al was ingeschreven sinds juni. De dag later kreeg ik een e-mail met 4 plaatsen die een kok zochten. Ze waren wel allemaal ver weg, want het bureau had vooral bedrijven in afgelegen gebieden. Ik heb maar op allevier gereageerd en de volgende dag kreeg ik een telefoontje van een Roadhouse in Western Australia. Binnen 5 minuten had ik de baan en 2 dagen later zat ik in de bus.
Het was een bustrip van 19 uur naar Fitzroy Crossing, maar ik ben sinds een tijdje best wel goed met lange busreizen ondanks mijn wagenziekte. Grootste deel lag ik te slapen en omdat ik al zo vaak met de Greyhound bus heb gereisd weet ik de comfortable posities als ik 2 stoelen voor mezelf heb.

Die nacht werd ik door mijn baas opgehaald en ze had me naar mijn kamer gebracht. Het was een soort mini-stacarvan en ik had mijn eigen 2 persoonsbed met eigen badkamer met tv en koelkast. Dit vond ik zo relaxed na al die maanden in een swag slapen of een gedeelde slaapkamer.
De dag erop had ik vrij. Ik dacht laat ik maar even rondkijken in het dorp, maar er valt niet veel te zien. Er was alleen een supermarkt en een winkeltje met vanalles. Bovendien was het nog eens ontzettend heet dat ik liever in m'n kamertje met airco bleef. Ik vond het fijn om te weten dat ik 40-50 uur in 6 dagen per week zou werken.

De dag erop was mijn eerste werkdag om 5 uur s'morgens. Naast de supervisor waren de rest van mijn collega's allemaal Chinees (nouja Hongkong en Taiwan) de andere kok was een oude Australische man. De keukenhulpen vertelde mij wat te doen en legde alles uit. Wat ik ervan kon verstaan. De kok klaagde over de Chineese keukenhulpen, de keukenhulpen klaagde over de oude man. Gezellig hier! De bedoeling was dat ik de avond dienst had met 1 van de 2 keuken hulpen en de andere kok de ochtend dienst met de andere keukenhulp. We zouden iedere 2 weken wisselen van dienst, maar het kwam de andere kok beter uit als hij de ochtend dienst had wat voor mij geen probleem was.
Het werk hield vooral in de dagspecialitiet maken, de bain-marie aanvullen (vooral met chips en andere snacks) in de middag kon ik wat gebak maken, maar dat viel niet mee omdat iedere keer als de kassamedwerkens naar de keuken riepen "more chips please" je het moet aanvullen. Vaak verstond je ze niet dus moet je aan ze vragen wat het was en dan blijkt inderdaad dat je wat anders verstond. Dus eigenlijk terwijl je iets probeerd te doen moet je iedere keer op en neer lopen om het aan te vullen omdat dat jou taak is terwijl de keukenhulp op z'n gemakje wat anders doet (die overigens hetzelfde betaald kreeg).
Omdat het daar eigenlijk laagseizoen was waren de meeste klanten van de Roadhouse Aboriginals. Ik heb in Fitzroy Crossing echt mijn respect voor ze verloren. Wat een onbeleefde mensen zijn het zeg! En de hele dag lopen ze hier rond te hangen en terwijl ik daar werkte is al verschillende keren een ruit s'nachts ingegooid. Ze krijgen iedere week geld van de overheid dus ze hoeven niks te doen. Donderdag en vrijdag zijn de druktse dagen, want dan krijgen ze betaald. De rest van de week is meestal hun geld op. Zegt genoeg over hun leven toch?

Eigenlijk na een week of 2 was ik het hier al helemaal zat. De bazin liep je de hele dag af te zeiken, de Chineese collega's hadden weinig of geen persoonlijkheid, er was geen teamverband en vooral geen sfeer daar. Er was wel een Canadees koppel waar ik goed mee kon opschieten, maar toen hun hadden aangekondigd dat ze begin december zouden vertrekken begon ik ook goed na te denken. Ik kon hier natuurlijk goed verdienen, maar wat is het waard als je hier zo ongelukkig bent. De gedachten om hier de feestdagen door te brengen maakte me ook depressief. Ik had dus ook maar besloten om te vertrekken. Omdat ik toch ook wel graag naar huis wilde maar ook nog wil rondreizen had ik ook, maar besloten dat dit mijn laatste baan zou zijn.

Op 22 december pakte ik de bus onderweg naar Broome. Ik had hier niet zo heel erg veel tijd, want ik zou de volgende dag in de avond al naar Perth vliegen. Het was erg mooi in Broome, maar vooral erg warm. Ik had een scooter gehuurd om een beetje rond te kijken. De kust was hier heel erg mooi en je had een mooi contast tussen het rode zand en de turqouise zee. Ik was op de scooter wel flink verbrand!

De volgende dag laat in de avond kwam ik aan in Perth. Het was 2 uur vliegen, maar er was een flink temperatuurverschil! Niet koud, maar gewoon een stuk aangenamer.
De volgende ochtend heb ik de trein naar Fremantle genomen. Dit is net buiten Perth. Het is een hele sfeervolle plaats! Er was een oude markt en veel andere oude gebouwen. Ik heb een bezoek gebracht aan de Fremantle Prison een hele oude gevangenis uit 1860 en het was heel interessant. Ik ben bijna de hele dag im Fremantle geweest. Het was gewoon heel erg sfeervol daar!

Kerstavond vierde ik gewoon in het hostel. Niet dat er veel aan werd gedaan, maar ik ging gewoon buiten zitten met de andere en voordat ik het wist was ik de hele avond met de rest aan het kletsen. Ik besefte dat ik dit echt miste bij mijn laatste outback banen. Tijdens het reizen ontmoet je zo veel mensen en hoor je zo veel interessante verhalen!

De eerste kerstdag gingen we met zijn allen van het hostel naar het strand. Ik heb dus kerst gevierd op het strand! En het was nog een mooi strand ook! Het was een hele leuke sfeer op het strand.
In de middag had het hostel een kerstdiner georganiseerd. We zaten lekker buiten en het was SUPER-gezellig. De eigenaren hadden enorm hun best gedaan!

Op tweede kerstdag (heet hier Boxing Day) had in s'avonds mijn vlucht naar Sydney. Het was een nachtvlucht. Ik bekijk het positief zo kan ik geld besparen op accomodatie. S'morgens vroeg kwam ik aan in Sydney wel een beetje gaar natuurlijk. Helaas kon ik nog niet inchecken in mijn hostel dus moest ik maar een beetje in de stad rondhangen. Gelukkig was de familie Emmerik ook in Sydney en we hadden s'middags bij the Opera house afgesproken! Het was zo leuk om ze te zien en we hadden het heel gezellig gehad! Het was ook echt superleuk om weer lekker Brabants te kletsen!

Tot oud en nieuw heb ik tijd doorgebracht in the Blue Mountains. Ik ben hier wel eens eerder geweest en ik had hetzelfde hostel. De eigenaar herkende me zelfs nog! Dit is zo'n klein en gezellig hostel en je maakt hier heel snel vrienden. De volgende dag had ik een wandeling met 2 Amerikaanse meisjes uit het hostel. Deze wandeling had ik nog niet gedaan. Mijn god wat was dat mooi zeg. Deze wandeling was nog mooier dan die ik ooit eerder had gedaan. Er waren een paar super mooi watervallen.
De Candezen Matthew en Sharyn van mijn laatste werk waren er ook en we hadden een paar keer afgesproken in Katoomba. We hadden natuurlijk veel bij te kletsen!

Oudejaarsdag zaten we (Matthew, Sharyn en ik) op tijd in de trein naar Sydney. Het was natuurlijk best wel druk! Schijnbaar bezoeken iedere jaar 1,5 miljoen mensen Syndey om naar de vuurwerkshow te kijken. We hadden geen slaapplaats voor die nacht, maar gelukkig wel een kluisje voor onze spullen.
We hadden een plek in een park aan de andere kant van de brug. Toen we met de trein over de brug reden konden we zien hoeveel parken er vol zaten met mensen. Het park waar zijn zaten waren ook veel mensen, maar niet overvol. We waren er al wel om 2 uur s'middags. De sfeer was echt super gezellig. We deden samen kaarten spelen enzo. Later kwam er een Nederlands meisje met haar moeder bij en die waren echt super leuk! Voordat we het wisten was het al 12 uur! En ja mensen het vuurwerk was het wachten waard! Een 10 minuten durende vuurwerkshow met muziek! Het was echt een spektakel!
Na het vuurwerk was het een beetje minder het duurde duur de drukte wel 2 uur om in de stad te komen. Gelukkig hadden we nog de tijd. We hadden allemaal een vlucht vanaf Sydney.
Toen we eenmaal op het vliegveld waren moesten we helaas afscheid van elkaar nemen. Dit is altijd het mindere gedeelte van het reizen.
Mijn vlucht was iets later, maar ik had wel moeite met wakker blijven op het vliegveld.
Dit waren mijn laatste momenten in Australië omdat ik naar Auckland in Nieuw-Zeeland vloog. Ik ga een maand rondreizen in Nieuw-Zeeland.

Ik kan gewoon niet geloven dat ik 20 maanden in Australië ben geweest. Ik schreeuwe op het begin: "ik ga nooit meer naar huis!!" Maar nu heb ik zoiets van: "ik wil langzaam toch wel naar huis". Ik had tot maart kunnen blijven in Australië, maar ik wil nog een reisje maken voordat ik naar huis ga. Het vliegticket is al wel geboekt! Op 1 april kom ik weer thuis mensen! En ik kan niet wachten om iedereen weer te zien!

Tot die tijd blijf me nog even volgen!

Dikke kus!